Zorganizowany w 1931 roku przez Ludwika Krzywickiego i Instytut Gospodarstwa Społecznego konkurs na pamiętniki bezrobotnych ukazuje jak historia samej metody badawczej niezaprzeczalnie spleciona była z wydarzeniami odmieniającymi życie społeczne. Obserwacja wywołanej przez Wielki Kryzys fali bezrobocia zainspirowała badaczy do oddania głosu tym, którzy najsilniej doświadczali jej w swoim codziennym życiu.
W odpowiedzi na wystosowaną odezwę nadesłano 774 pamiętniki. 57 z nich zostało wydanych w 1933 roku w tomie „Pamiętniki Bezrobotnych”. Badanie oraz publikacja miały na celu zarówno poznanie sytuacji i poglądów bezrobotnych robotników, jak i „(…) obudzenie sumień!”, dotarcie do polityków, mężów stanu, „(…) aby wiedzieli, co tam w głębi narasta w duszach ludzkich.”.
Bliska Ludwikowi Krzywickiemu idea badań pamiętnikarskich jako metody zaangażowanej znacząco wpłynęła na dalszą historię przedwojennych, jak i powojennych konkursów.
0 Komentarzy